Carl Jung, davranışlarımız için daha az bilinçli motivasyonlara olan ilgisinden dolayı Freud’un en eski destekçilerinden biriydi. Bununla birlikte, 1912’de Amerika Birleşik Devletleri’nde bir konferans turu sırasında Freud’un Oidipus kompleksi teorisini ve çocuk cinselliğine yaptığı vurguyu şiddetle eleştirdiğinde ilişkileri kritik bir noktaya ulaştı.

Jung’un analitik psikolojisinin varsayımlarının çoğu, onun Sigmund Freud ile sahip olduğu farklılıkları yansıtır.. Örneğin Jung, bir kişinin geçmiş ve çocukluk deneyimlerinin gelecekteki davranışları belirlediği konusunda Freud ile aynı fikirdeyken, geleceğin şimdiki eylemleri şekillendirme ve belirleme potansiyeline sahip olduğuna da inanıyordu.

Analitik psikolojinin ilkeleri

Analitik psikoloji, hastanın konsültasyona getirdiği konu veya sorunlara ileriye dönük bir yaklaşım benimseyen, insan yaşamına öncü bir rol veren psikoterapötik bir akımdır. Bu, mevcut koşulları anlamak için geçmiş deneyimlerin önemli olmasına rağmen, gelecekteki büyüme ve gelişmenin tohumlarını içerdiğinden, şimdiki zamanın da alakalı olduğu anlamına gelir.

Daha sonra, Carl Jung’un analitik psikolojisinin temel ilkelerini inceleyeceğiz.

1. Ruhun kendi kendini düzenlemesi

Dünyanın gerçekliğini anlamak için zihnimiz, gerilimlere neden olan karşıt güçler arasındaki bir mücadele olarak var olan çeşitli yaşam biçimlerini anlar. Bu içsel gerilimin hafiflemesi, insan olarak gelişmemizi sağlar.

Jung, psişenin, düşmanca eğilimler arasında bir denge sağlamaya çalışan kendi kendini düzenleyen bir sistem olduğuna inanıyordu. Bu dengeyi korumanın araçları rüyalar ve fanteziler olacaktır..

2. Ruhun yapısı

Ruhun Jungian modeli şu şekilde temsil edilebilir: üç temel parçadan oluşan dairesel bir yapı: bilinç, kişisel bilinçdışı (komplekslerimiz tarafından oluşturulur) ve kolektif bilinçdışı (arketipler tarafından oluşturulur).

Bu modelde, ben Bilinç ve kişisel bilinçdışı arasında yer alır. Jung için kompleksler her zaman arketiplerin kişileşmesiydi.

3. Kişisel bilinçdışı

Analitik psikolojide, en ben her zaman bilincimizin merkezidir ve ortaya çıkışının arketipinden gelir. kendisi, kişiliğimizin gerçek ve otantik temeli olarak anlaşılır. Bu şekilde, ben Yöneten bir varlık olmaktan çıkar ve diğerlerinden farklı olarak bir kimliğe sahip olan daha karmaşık bir hale gelir.

Kişisel bilinçdışı, toplum ile kolektif bilinçaltı arasındaki etkileşimin sonucudur.. Freud’un bilinçaltından farklı olarak, bu çok daha geniştir, çünkü sadece bastırılmış olanı değil, aynı zamanda düşünülmeyeni, unutulmuş olanı, bilinçaltını da barındırır…

4. Kompleksler

Freud’un psikanalizinden farklı olarak, Jung’un analitik psikolojisi, kompleksleri patolojik olarak anlamaz., ama zihnin temel parçaları olarak. Bu nedenle, bunlar hem sağlıklı hem de hasta insanlarda bulunur.

Komplekslerin önemli bir özelliği, komplekslerden bağımsız hareket ediyormuş gibi görünmeleridir. ben, yani, kendi kişilikleri varmış gibi. Normal şartlar altında bu özerklik, günlük hayatımızda sahip olduğumuz gecikmeleri üretir, ancak patolojik koşullarda işitsel ve görsel halüsinasyonlar yaratırlar.

Jung için kompleksler insan varoluşunun kaçınılmaz bir parçasıdır ve hem acılarımıza hem de en görkemli sevinçlerimize neden olur.

5. Kolektif bilinçdışı

Jung, hastalarında tespit ettiği ve kişisel bilinçdışının eylemiyle açıklanamayan bazı fenomenlerin yarattığı kafa karışıklığı sayesinde kolektif bilinçdışı kavramını araştırır. Bu fenomenlerin içeriğinin çoğu, halkların geçmişinden gelen mitolojik ve dini temalarla benzerlikler taşıyordu.. Bu, Jung’un kendisini sembolik bir şekilde gösteren kolektif bir bileşenin yankısı olduğuna inanmasına neden oldu.

6. Arketipler

Jung’un görüşüne göre, arketipleri potansiyel imgeler, içeriksiz tematik kaplar olarak düşünebiliriz. Onlar kendi içlerinde eğilimlerden ve potansiyel varlıklardan başka bir şey değildir. Jung (Sharp, 1994’te alıntılandığı gibi) onları “belirli imgelerdeki psişik öğeleri düzenleyen etkenler ve güdüler…».

Jung ve Freud Arasındaki Farklar

Jung’un analitik psikolojisinin Freud’unkinden birçok farkı vardır. Bazılarını görelim.

nötr enerji olarak libido

İlk formülasyonlarında Freud, libidoyu cinsel nitelikteki psişik bir enerji olarak anlarken, Jung onu her kişinin içeriğine bağlı olarak farklı şekillerde gösterebilen nötr bir yaşam gücü olarak anladı.

Bilinçdışının doğası

Jung’a göre bilinçdışı, hem kişinin hem de atalarının bastırılmış anılarını depolar. Bunun yerine, Freud’a göre bilinçdışı, bireyde barınan kabul edilemez arzuların bastırılmasının deposudur.

Diğer bir fark ise Jung için bilinçdışı da fayda sağlayabilecek olumlu bir kaynaktı.. Freud için kabul edilemez olanı temsil eden olumsuz bir çağrışım olsa da, kişinin vicdanında reddettiği şey.

Transrasyonel boyut

Jung, bilimsel yönteme bağlı kalan Freud’un aksine, insanın rasyonel olanın ötesindeki boyutuyla ilgilendi. Bilimin görmezden geldiği şeylere her zaman zihni açıktı, çünkü onu bir kenara bırakmanın kişiliğin önemli bir bölümünü feda etmek olduğuna inanıyordu.

Finalist Başlangıç

İki düşünür arasındaki bir diğer önemli fark, biri (Jung) için zihnin etkinliklerinin bir nesnel (finalist ve teleolojik ilke) olması, diğeri için (Freud) ise geçmişin belirli deneyimleriyle son derece şartlandırılmış olmalarıdır. çocukluğun öncü rolünü üstlenen zihnin faaliyetleri.

Jung için geçmiş önemli ve belirleyicidir, ancak insan yaşamının geleceğe yansıtıldığını da kabul eder. ve sadece geçmiş tarafından yönetilmediğini.

Analitik psikolojide tedavinin aşamaları

Jung, bir kişinin analitik tedavide geçtiği dört aşama arasında ayrım yapar: itiraf, açıklama, eğitim ve dönüşüm.

1. İtiraf

bireyi ara suçluluk duymanıza ve toplumdan uzaklaşmanıza neden olan bastırılmışların farkına varın. Bu aşama, kişiliğimizin karanlık tarafından başka bir şey olmayan gölgenin kabulünü içerir.

2. Açıklama

Bu aşamada terapist, ebeveyniyle olan bastırılmış ilişkisini yeniden yaşayarak hastanın aktarımın farkında olmasına yardımcı olur. Bir önceki aşamadan farklı olarak, bu aşama, rüyaların yorumlanması gibi tekniklerle, daha önce orada olmayan fantezileri bilinçlendirmeye çalışır.

3. Eğitim

Hastaya terapötik çalışmaya bağımsız olarak devam etmesini öğretmekten oluşur. Jung için bu hayati önem taşıyordu çünkü insanlara gerçek sosyal özneler olmalarını sağlayacak sürekli kendi kendine eğitim süreciyle günlük yaşamlarına devam etme fırsatı veriyor.

4. Dönüşüm

Jung bu aşamayı herkese önermedi; ona göre, sosyal bir adaptasyonun başarılmasının tatmin edici olmayan bir kolektif nevrozdan başka bir şey olmadığı insanlar olacaktır.. Dolayısıyla bu aşama, onları ahlaki düzlemde kendi hedeflerini bulmaya yönlendiren, yaşamdaki etik bir dönüşüme dayalı olarak çok özel bireylere yönelik olacaktır.

Sonuç olarak, Jung’un analitik psikolojisi, psişemizde kolektif bir bilinçdışının varlığını kabul eden Freudcu psikanalize bir alternatiftir, böylece bilincimiz yalnızca kişisel bilinçdışımızın içeriğinin gerilimleriyle değil, aynı zamanda kişilerarası ve kolektif olanlarla da karşı karşıya kalır. içimizde yatan içerik.

Carl Jung’un Analitik Psikoloji yazısı ilk olarak 1ipucu.net Uzmanlardan İpuçları Blog’da yayınlandı.