Doğum sonrası gelişim aşaması, her insanın hayatındaki en önemli ve hassas dönemlerden biridir. Bazı nöronal ve motor gelişimle doğarız, ancak nöral bağlantılar ve kortikal devreler en yüksek seviyededir. Örneğin psikomotor süreçten sorumlu sinir sistemi nöronlarının miyelinleşme süreci 24 aylık olana kadar tamamlanmamaktadır.

Benzer bir şey çocukluk öğrenme ve gelişiminde de olur. Hızlı ve çalışır durumda olan beyin, 2 aylık gebelik ile 2 yaş arasında 1.8 milyon nöronal sinaps yapar, ancak bu sinaptik aşırı üretimi izleyen yıllarda, olgunlaşmaya özgü bir “seçici budama” meydana gelir. Ayrıca dendritik büyümenin (nöron uzantılarının)% 83’ünün beynin aşırı uyarılmasının bu aşamasında gerçekleştiği tahmin edilmektedir.

Gördüğünüz gibi, yenidoğan doğumda yeni bir dünya algılar ve hayatın diğer zamanlarında gerçekleştirilmesi imkansız bir sinirsel olgunlaşma süreci yaşar. Bu zamanda meydana gelen fizyolojik olaylara özel bir vurgu yaparak, şu anki perspektifini sunuyoruz. özellikle kız ve erkek çocuklarda öğrenme güçlüğünün nöropsikolojik değerlendirmesi.

Çocuk nöropsikolojik gelişiminin temelleri

İlk olarak, halihazırda alıntı yapılan bazı terimleri ve rakamları açıklığa kavuşturmayı ilginç buluyoruz. Nöral sinapslar, nöronların birbirleriyle veya başka bir işlevsel birimle (örneğin kas) sahip olduğu temaslar olup, amacı bir organdan uzak bir organa mesaj iletmektir. Genel olarak, nöronal sinapslar, hücre hiperpolarizasyonuna ve depolarizasyonuna dayanan elektriksel potansiyeller tarafından üretilir.

Yeni bir aktivite gerçekleştirildiğinde, farklı sinapslar (veya nöral yollar) kurulabilir. Yeni doğmuş bir bebeğin gözlemlediği her şey yeni olduğu gibi, sinaps üretimi yaşamın ilk yıllarında yükselir. Her durumda, yararlı olmayan aşırı bağlantıların ortadan kaldırıldığı bir “budama” vardır. Öte yandan, bir faaliyet veya rotaya çok sık danışıldığında, sinapslar güçlenir ve olgunlaşır, böylece fonksiyonel bağlantıları güçlendirir. Bu temeller ile öğrenme kısaca anlatılır.

Öğrenme güçlüklerinin değerlendirilmesi

Amerikan Psikoloji Derneği, atıfta bulunmak için Spesifik Öğrenme Bozukluğu veya Spesifik Öğrenme Bozukluğu (ASD) terimini kullanır. klinik varlıklar olarak öğrenme güçlükleri. Bu grup, çocuklukta başlayan nörogelişimsel bozuklukları içerir, ancak bazen yetişkinliğe kadar tespit edilmezler, bu da bireysel işlevselliği engeller. Bu hastalarda üç farklı alanda problem vardır: okuma, yazma veya hesaplama, hepsi de öğrenme süreci için temel direklerdir.

Bir ASD yalnızca öğrenme süreci başladığında teşhis edilebilir. Ruhsal Bozuklukların Teşhis ve İstatistik El Kitabına göre, Bir bebeğin bu koşullardan birine sahip olması için aşağıdaki kriterleri karşılaması gerekir:

• Yardım almanıza rağmen bu alanlardan birinde en az 6 ay zorluk yaşayın: okuma, okuduğunu anlama, telaffuz, yazılı ifade, hesaplama problemleri veya matematiksel akıl yürütme problemleri.
• Hasta, yaşına göre beklenenin çok altında akademik becerilere sahiptir ve bunlar okulda, işte veya rutinde sorunlara neden olur.
• Hasta yetişkinliğe kadar bunları fark etmese de sorunlar çocukluk döneminde başlar.
• Öğrenme güçlüğü zihinsel engel, görme / işitme sorunları, nörolojik bir durum (çocukluk çağı felci gibi) veya atipik bir sosyoekonomik durum ile açıklanamaz.

Böylece, belirli bir öğrenme bozukluğu yalnızca onu açıklamak için belirli bir neden olmadığında geçerlidir. Down sendromlu veya kırılgan X sendromlu bir kişi, durumlarından dolayı ASD’ye sahip değildir, çünkü nörolojik değişkenlikleri bazı zamanlarda belirli zorlukları ve diğerlerinde üstün olma olasılıkları içerir. ASD’lerin örnekleri, örneğin disleksi, disgrafi ve diskalkuli’dir.

Öğrenme Güçlüklerinin Nöropsikolojisi

Son 30 yılda, disiplinler arası bir bakış açısıyla çocukların öğrenme güçlüklerini ele almaya özel bir vurgu yapılmıştır. Ne tüm klinik tablo çocuğun genlerinde yatar, ne de tek tetikleyici çevre değildir.. Tüm bu çerçeveleri entegre etmek için farklı yaklaşım kategorileri önerilmiştir.

Öğrenme probleminin ilk “adımında” nörobiyolojik temellere sahibiz ve bunlardan bazıları: genetik faktörler ve beynin doğası ve işlevselliği. Örneğin, disleksi hastalarında işitsel korteksin alt frontal girusun yüksek seviyeli işlemcileri ile bağlantısı zayıflar, bu da durumlarının başlangıcını kısmen açıklayabilir. Ek olarak, disleksik bir hastanın kardeşlerinin yaklaşık% 40’ı da buna sahiptir: Genetik kalıtımın öğrenme güçlüklerinde önemli bir rol oynadığı açıktır.

İkinci adımda biz var bilişsel süreçler, yani bilgiyi algıdan, edinilen bilgiden işlememize izin verenler (deneyim) ve bilginin değerlendirilmesine izin veren öznel özellikler kümesi. Biliş, zihin, algılama, akıl yürütme, zeka, öğrenme ve diğerleri gibi diğer birçok soyut zihinsel süreçle güçlü bir şekilde ilişkilidir.

Bebeğin temel fizyolojik ve nörolojik koşullarından uzaklaşırsak, bir sonraki kategorinin psikolojik faktörler olduğunu göreceğiz. Kronik anksiyete veya depresyonu olan bir çocuk öğrenmede güçlük çekiyor, çünkü değişen hormonal devreleri, sürekli bir uyanıklık durumu nedeniyle vücudun bilgileri olması gerektiği gibi entegre etmesine izin vermez. Bu değişen durumlar (kısa ve uzun vadede) öğrenme problemlerinin dinamiklerini açıklamak için dikkate alınmalıdır.

Nihayetinde, klinik ambalajı paketlemek için çevresel faktörlere ihtiyacımız var.. Ailenin sosyoekonomik durumu, çocuğun gittiği okul türü, eğitim ve diğer birçok parametre dengeyi dengeleyebilir. Bunlar bir OSB’nin mutlak nedeni değildir, ancak tezahürünü teşvik edebilir ve semptomları az ya da çok belirgin hale getirebilirler.

Devam et

Gördüğünüz gibi, öğrenme güçlükleri sadece hastanın beyninin bir ürünü ya da çevresel bir stres faktörünün bir sonucu olarak değil, disiplinler arası bir ağ olarak düşünülmelidir. Her durumda uygun tedaviyi bulmak için bu “katmanların” her birini hesaba katmak gerekir. Her halükarda, bir çocuğun öğrenme sorunları yaşadığının ilk işaretlerinde, Mümkün olan en kısa sürede profesyonel yardım almak önemlidir.

Bibliyografik referanslar:

• Boat, TF ve Wu, JT (2015). Düşük gelirli çocuklar arasında ruhsal bozukluklar ve engelliler.
• Fletcher, JM ve Grigorenko, EL (2017). Öğrenme güçlüğünün nöropsikolojisi: Geçmiş ve gelecek. Uluslararası Nöropsikoloji Derneği Dergisi: JINS, 23 (9-10), 930.
• Özgül Öğrenme Bozukluğu Nedir?, APA. 11 Mayıs’ta https://www.psychiatry.org/patients-families/specific-learning-disorder/what-is-specific-learning-disorder adresinden erişildi.